داشتم فکر می کردم که واسه ی شب های قدر کجا برم؛ یکدفعه یاد روز ولادتت افتادم اونروزی که دلم بد جوری هوات رو کرده بود ، از پشت مانیتورم به حرم اومدم، سلام دادم و تو مراسم شرکت کردم.
به خودم قول دادم ، دفعه بعدی که رفتم مشهد هیچ کدوم از فرصت هامو از دست نمی دم و به حرم می رم، که انقدر از راه دور حسرت نخورم.اما باز هم زیر قولم زدم. وقتی پام اونجا میرسه دیگه خودمو گم می کنم ،اما بلاخره بود شبهایی که خیلی بهم حال می داد.
شبهای حرم رو خیلی بیشتر دوست دارم مخصوصآ اگه دیر وقت بری و تا اذان صبح وایسی به نظرم ملکوتی ترین لحظه همون موقع است و از عمر آدم حساب نمی شه.
یادمه رمضان پارسال شب های قدر می رفتیم مراسم و بعد از اونجا نماز صبح توی حرم می خواندیم. چه شبهایی بود!!
قبل اذان صبح اومدم رو اینترنت تا سایت پخش زنده حرم رو پیدا کنم، رفتم توش و نفهمیدم زمان چقدر گذشت.دعای ابو حمزه ثمالی رو می خواند، همراه با ترجمه فارسی، خیلی قشنگ بود.
وقتی آخر دعا میرسه روم نمی شه خواسته های دنیویمو از خدا بخوام با خودم می گم اینهمه دعا گوش ندادی که باز همونی باشی که بودی، همونو بخوای که می خواستی.
*فاطمه وای به حالت شبهای قدر تو خونه بشینی(می دونم که نمی شینی!) ولی میگم تا احساس منو درک کنی. تا وقتی اونجایی هیچی حس نمی کنی اما همین که دور می شی...
میری حرم واسه منم حسابی دعا می کنی آویزونه هر کی می خوای بشو تا ببرنت! به بقیه هم می گی، می دونم که این شبا همو هر شب می بینید، فقط یادت نره.
میدوونی فاطمه فقط تو نیستی که حسرت می خوری!روز بعد از شب قدر همه حسرت میخوریم که چرا بهتر نبودیم بیشتردعا نکردیم نماز نخوندیم و باز ..اما حق با توست حتما باید برم حرم!چه جایی بهتر از اونجا!اما تو هم برام دعا کنی ها باشه!؟
ممنون گوگولی! راست می گی. باشه عزیزم من دعا می کنم تو هم می دونی که من چی می خوام یادت نداره فردوس زمینی و آسمانی..
راستی توجه کردی وقتی نوشتم خودمو گم می کنم؟ منظورم شماها بودین!! خودمو بین شما گم می کنم:دی
امیدوارم زندگانیت غرق نور. دلت شادوسرزنده. وتندرست ونیکو باشی.
چند سالیه حرم امام رضا خیلی شلوغ میشه ، نمیشه خلوت کرد ، دم و دقیقه مردم میزنن بهت ، بچه ها از سر کول آدم بالا میرن ، اما کثرت جمعیت هم یه حالی داره برا خودش ، اصلا امام غریب دیگه نباید غریب بمونه
دعامون کن آبجی
یا حق